Een nieuwe berg was op de vloer, 295 foto's op mijn camera, pijn aan de voetjes, een paar euro's lichter, een slaaptekort van vier dagen, mascara van een week op mijn wimpers, gehoorverlies van de harde muziek, spierpijn op plekken die ik niet ken, een bijna niet meer te herkennen matras van mijn moeder, honderd hersencellen minder maar..... ik leef nog!
Gisteren ben ik als intromama teruggekomen van het eerstejaars kamp. Drie dagen elkaar intensief leren kennen door middel van groepsopdrachten. Veel wijntjes drinken tot in de late uurtjes, om in de ochtend weer fris en fruitig mee te doen. Als je een goede nachtrust hebt gehad, dan haal je 3 uurtjes slaap om jezelf weer op te laden. Ondertussen is mijn batterij net zo leeg als de batterij van mijn Blackberry. Hoewel mijn telefoon vaak maar één dag mee gaat, ben ik alweer drie dagen verder.
En wat is nu fijner dan heerlijk thuis komen na een uitgeputte week? Een appartement vol rommel natuurlijk, een vriend die al drie dagen te lui is om boodschappen te doen, diezelfde vriend heeft al 3 dagen geen wc-papier en gebruikt brilpoetsdoekjes, ja je leest het goed: BRIL-POETS-DOEK-JES! Het scheelt maar één letter als je het goed bekijkt. Haal eventjes de R weg en daar zijn je bilpoetsdoekjes,
De computer is de afgelopen drie dagen niet uit geweest. Dat verraden de vierkante ogen van mijn vriend. De vraag is alleen of hij naar stageplekken heeft gezocht of 100x Dumpert en Facebook heeft bekeken. Het antwoord ligt in de hoeveelheid sollicitatiegesprekken die hij komende week heeft: één.
Vandaag is het weer volle bak aan de studie. Hoor- en werkcollege's van 9 tot 5. Heerlijk als je een slaaptekort van drie dagen hebt. Vrijdag gelukkig alle tijd om de verloren uurtjes bij te slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten